Allar ferđir hefjast á einu skrefi eđa hugsanlega einum staf sem stýrir stefi.
.
.
.
Höfundur beitir fyrir sig tvírćđni af mikilli snilld og eftir fyrstu línu veit lesandi ekki gjörla hvort veriđ er ađ leiđa hann út á blómaakur eđa á vit ţrýstinna ţjóhnappa. Í annarri línu rennir hann ţó grun í ađ međ herslu manns og annars sé um ţjóhnappaleiđangur ađ rćđa og ţriđja hending styrkir ţennan grun hans en skilur ţó eftir rúm fyrir tvírćđni.
Ţađ er svo í fjórđu línu sem hann sannfćrist um ađ veriđ sé ađ vísa til félagsrits Nermals sem er hér litlu neđar, bćđi hvađ stađsetningu og smekklegheit varđar.
Ţegar fjölrćtt er kveđiđ fćđast alltaf í huga lesanda ein eđa fjölmargar útfćrslur á efnistökum. Oft segir ţessi túlkun heilmikiđ um lesandann, en sjaldan alla söguna um tilurđ og fjölrćđni hins kveđa.
Ţjóđólfur hefur ţegar skrifađ ţađ sem oss bjó í brjósti. Gerum hans orđ ađ vorum.
Ţíđ eruđ góđu konfektmolarnir í hinum stóra konfektkassa lífsins...Ţakka ykkur.