Tekur þetta til sín.

Alltaf þykir mér nú skárra að nefna nöfn í stað þess að allir liggi undir grun... því geri ég eins og Offari og tek þetta til mín...

Alltaf leiðinlegt hvað viss einstaklingur talar mikið niður til fólks á Gestapó. Best að nefna ekkert nafn.

Stóra slysið við þessi skrif er að Riddarinn verður víst að taka þetta mest allt til sín. Þar sem skrifin innihalda flest allt sem verið er að finna að. Magnað...Þroskandi..!..

Ég hygg að blessaður riddarinn sé komin á þetta svo kallaða "sama plan" með þessu riti, burt séð frá þvi hvort hann nefni nöfn eða ekki. Ég býð hann velkominn á planið, hér er gott að vera.

Nú er ég kominn á planið og ég pæli ekki neitt.
Ég pækla mínar tunnur fyrir það ég fæ víst greitt.

Mér finnst þessir "marineruðu hrokagikkir" oft óskaplega fyndnir, kaldhæðnir og skemmtilegir.

Ég veit Ugla mín...ég veit.....[knúsar Uglu]

Vantar ykkur steypu í planið?

Hrokinn er í tísku. Sorrí beibí.

Eru mikil gróðurhúsaáhrif í glerhúsinu þínu?

[Leikur sér fallega]

Umræður við fólk sem ekki býr yfir dulitlum hroka eru hvort sem er óspennandi.

Flottur hroki og slatti af heilbrigðu sjáfsöryggi er alveg sér á báti..en hroki sem lítið leynist á bak við nema marineruð illgjörn og innantóm minnimáttarkend.... er ekkert annað en drýldin drulla, sem ætti að sturta niður hvar sem verður vart við ósóman.

Æi... ég snerti þetta ekki.

Fyrirgefðu.

Æi, Heiðglyrnir tískulögga. Rektu út úr þér tunguna og skelltu brynjunni aftur.

[Sturtar Haraldi niður]

[Hugsar alveg heilan helling]

Mér finnst það vera þannig að ég leiki mér fallega svona oftast. Allavega við þá flesta. En hinsvegar er ég fljót að bregða mér niður á hið svokallaða "sama plan" þegar mér finns hrokagikkir og hálfvitar eigi það skilið. Kasta á þá svolitlum kaldhæðnisbombum og níðing og skamma þá fyrir hálfvitaskapinn og hrokann.

Stundum er gaman að vera vondur bara.

Riddari góður yfirleitt erú þessi sleggjudómaskrif bara skemmtileg,
sérstaklega þegar stelpurnar verða brjálaðar.