Afsakið fröken, en ég taldi að hér væri Maddam Mim á ferð.

hananú... nú er hárið á henni orðið bleikt!

Þetta er greinilega ekki á færi nema allra huguðustu kvenna.

En ég hélt alltaf að þú værir náttúrulega svarthærð! Líf mitt er lygi! Loddari! [Hleypur grátandi út af sviðinu]

Sona sona. Ég er svarthærð frá náttúrunnar hendi, hafðu ekki áhyggjur af því. Hins vegar er móðir náttúra eitthvað farin að gleyma sér upp á síðkastið og er farin að lauma snjóhvítum hárum á kollinn minn, það hljóta auðvitað að vera mistök. Svo ég leiðrétti bara mistökin.

Það er nú bara flott og ekta fyrir svona galdranornir að hafa grásprengt hár, já mér finnst það bara virðulegt.

Ég fagna hverju gráu hári. Þau skipa heiðurssess á kolli mínum. Öll sjö.

Ég hef alla tíð verið andsnúinn eigin gráum hárum og því hafa þau ekki þorað að láta sjá sig. En grá hár hjá öðrum finnst mér þeirra einkamál...

Er hún farin að grána hjá þér.

Ég fann fyrstu gráu hárin í fyrra sumar - nokkuð seint reyndar því að eins og Hexía er ég svarthærð að upplagi. Var samt gríðarlegt áfall og farið beint heim og gripið til aðgerða!
Á öðrum kollum finnst mér grá hár bara fremur sexí...

Var bæði tjörguð og fiðruð í denn .. dæmið þið svo . Ellin virðir ekki landamæri því skal ég lofa ykkur

Margan seyðin hún Hexia okkar kann...Vona að það verði aldrei neinn ruglingur á kakóinu og þessu annars ágæta glundri.,Úff..Skál.

ég ruglaðist og varð bleikur að innan

Hananú! Ég sem kunni alltaf svo vel við svarta hárið á Hexíu. Svona er tízkan...

Uss það er ekkert að því að hafa nokkur grá.

Ég er bleik og grá. Byrjaði að grána upp úr 25 ára aldrinum mér til mikillar undrunar. Ég er sannfærð um að hér er karlmönnum um að kenna/þakka enda ráða þeir allt of miklu í heimi hér. Í mörg ár litaði ég hárið. Mórautt, svart, gult. Í öllum hugsanlegum samsetningum. Stutt, sítt, snoð. Núna er er ég með grátt snoð og verð að viðurkenna að það fer með óskaplega vel.

Þessar aðfarir kannast ég við á mínu heimili og þá er eins gott að fara varlega og vera ekki fyrir því annars gæti óvart borist á mig galdraefni með ófyrirsjáanlegum afleiðingum.

Bara skafa allt hárið af. Þá er ekkert grátt. Allaveganna ekki á höfðinu...

Ég get útvegað efni sem er að virka 100% á móti öldrun. Svínvirkar.

Vjer höfum þetta á bak við eyrað ef gráu hárunum fjölgar, það er gott að vita af þessu. Oss til nokkurrar undrunar höfum vjer þó einungis fundið tvö það sem af er ævi vorri. Samkvæmt forsetaembættisstaðli PRSTHGR-AC-67875-2/f um hárgránun eru tvö grá hár eigi nægjanlegt tilefni til svona róttækra aðgerða.

Ég litaði nú einu sinni hárið á mér grátt, og mér fannst það voða flott.

Ég mun samt ekkert verða gráhærð, held ég. Langamma mín er komin vel á tíræðisaldur, og er ennþá með kolsvart hár.

Mér er slétt sama hvort ég grána eður ei. Haddur minn er náttúrulega músargrábrúnn, og því ávallt litaður. Einhver hélt því fram að óhófleg litun ylli ótímabærri gránun, en hvaða máli skiptir það ef hárið er alltaf litað hvort eð er?

Fyrst gráu hárin eru örfá, Er ekki mun fljótlegra að plokka þau bara úr ?

Þetta er agalega mikil vinna.

Ertu viss um að hún langamma liti ekki bara á sér hárið Rýtinga mín?

Mér leiðist að fara í kynjahosur en ég hef tekið eftir því að konur virðast nær undantekningalaust lita burt grátt hár (karlar líka en hlutfallslega talsvert minna). Það þykir mér miður. Gráhærðar konur eru engu síður 'virðulegri' en karlar með grátt hár. Ég lít alltaf upp til kvenna sem þora að ganga gegn þeim sterka tískuungdómsdýrkunarfasistastraum og láta bara hárið halda sínum náttúrulega lit. Það sýnir karakter.

Það er alltaf jafn fyndið (og svolítið sorglegt) að sjá eldri hjón, þar sem karlinn er orðinn nær hvíthærður en konan með jafn sterkan lit í hárinu og tvítug kona.

Afi minn er orðinn 78 ára og hann er farinn fá nokkur grá hár hér og þar.

Annars hélt ég fyrst að þetta væri uppskriftin að Botox en ekki háralitunarmeðal.