Miss Trix, já, það er töluverður munur á gæða bókmentum og dægur bókmenntum, og ætti aldrei að
gera tilraun til að dæma þær saman.

Það er bara svo sárt að vera dæmdur sem 2. flokks þjóðfélagsþegn ef maður viðurkennir lestur á Ísfólkinu. Ef betur er að gáð, er það ekkert verra en að horfa á James Bond. Myndir, það er að segja...

Trixy baby las allt ísfólkið eins og það lagði sig, vantaði eitthvað að lesa, og fyrir utan hrikalegan kynferðislegan pirring (unglingur) var það bara í góðu lagi, þó hefði þýðing mátt vera vandaðri og betri.

Jú víst hefði þýðingin mátt vera betri, sem og prófarkalestur. Spurning um að þýða þetta bara upp á nýtt? [ljómar upp]

Væri dónalegt að spyrja miss Trix hvort ísfólkið hafi pirrað hana kynferðislega, ef það er dónalegt þá er Riddarin farin í felur um stundarsakir.

Það fer nú eftir því hvaða merkingu þú leggur í hugtakið "pirring"...

"Dæmd sem 2. flokks þjóðfélagsþegn fyrir lestur á Ísfólkinu"... fröken, eruð þér stödd á einhverju hámenningarsvæði utan áhrifa hinnar vestrænu léttréttamenningar?

Ég vill endilega fá þig í fóstsystkynalagið með okkur Þarfagreini. Við erum Discworld nörd!!!
Og ísfólkið rokkar!!! Erótík í hæsta gæðaflokki!! og galdur og spenna... allt sem Nornin vill.
*Ljómar upp og brosir hringinn*

Ég er að lesa bókina Smá glæpir og morð.
Sögur úr glæpasmásagnakeppni Glæpafélagsins og Grandrokks. Andskoti hef ég það á tilfinningunni að einhver Baggalútsfíkillinn eigi þar hlut að máli

Ég vil ekki hafa það að hér sé sett neitt út á ísfólkið! Gæðabókmenntir að mínu mati.. og Pratchett sömuleiðis!
Ég er alveg sammála þér með bækur, það er alltaf gott að lesa smá sér eingöngu til af þreyingar.

Höfum gaman! Lesum andrésblöð!

Eru ekki allar skáldsögur afþreying? Að vísu mis vel skrifaðar.

já... eins og Önnubækur Ólafs Jóhanns... Höll MinningAnna, Slóð FiðrildAnna, Markaðstorg GuðAnna og SniglaveislanAnna... eða eitthvað

Manni langar bara að lesa ísfólkið eftir þessar lýsingar... salút... og Pratchet er snilld...

Ég reyndi eitt sinn að lesa bók eftir Ólaf Jóhann Ólafsson. Held hún hafi heita Fyrirgefning syndanna. Nema hvað að skrudduskrattinn var svo ofboðaslega drepleiðinleg að eftir nokkrar blaðsíður langaði mig mest til að stinga úr mér augun til að koma í veg fyrir að ég myndi nokkurn tíma aftur slysast til að lesa verk Olafs Jóhanns Ólafssonar. Það er ljóst að hæfileikar þess mæta manns liggja einhvers staðar annars staðar en í því að smíða skáldverk. Ég held, svei mér þá, að "skáldgáfa" Ólafs Jóhanns sé stak í sama mengi og manngæska Adolf Eichmann, góðmennska Heinrich Himmler, barngæska Adolfs Hitlers, læknasiðferði Dr. Josef Mengele, siðferðiskennd Nicolai Ceaucescu Rúmeníuleiðtoga, Saddams Hussein Íraksforseta, Baby doc Duvalier á Haiti og dr. Roberts Mugabe og umburðarlyndi þeirra Pols Pots, Idi Amins, Mao formanns og Josefs Stalin.

heill svonefndum lágmenningarbókmenntum! þær hafa bjargað minni geðheilsu oftar en ekki. pratchett, arnaldur, ísfólkið, bridget jones..svo má lengi telja. ég vil benda þér á flottustu afþreyingarsápuóperu sem skrifuð hefuð verið á íslensku: Dalalíf Guðrúnar frá Lundi. dallas hvað!