- Bakveikar brakhendur -
Tak í baki – brestir, skak & brak í hraki.
O´n á laki ligg & vaki,
líkt & flak á hörðu þaki.
Kláðaþjáður, þreklaus skráður – þráður snjáður.
Ósjálfráður, öðrum háður,
illa smáður, kvalinn, hrjáður.
Lúinn, búinn. Býsna fúin brúin snúin.
Lífs- er trúin töpuð, flúin,
tæpast frúin lítur nú inn.
Slóða fróða á fætur bjóða
fund að skunda,
Ljóðið góða lætur óða
lundu grunda.
Þú ert magnaður. Yrkir eins og ekkert hafi í skorist, að drepast úr bakverk. Þá sjaldan sem ég er ekki að drepast þá get ég huxanlega lamið saman fyrripart en annars ekki neitt. Skál, þú ert snillingur... [Skenkir sjálfum sér blút í tilefni kvæðisins]
Skræðafæði! Skáldaklæðin þræðir bæði.
Kvæðaflæðið algjört æði
- yrkir gæði í ró og næði.
Snilld þyrfti að vera lýsingarorð. Þá gæti ég skrifað að þetta ljóð væri snilldast í heiminum. Í staðinn verð ég að láta mér nægja að segja: Vel gert Znati!
Glatað! Satan eys nú ati úr atafati,
líkt og frati úr fúnu gati.
Fái bata elsku Znati.