Grunnhugmynd ađ sálmi ţessum kviknađi viđ lestur á stöku eftir kynlegan kvist – sem kunngjörđar skulu beztu ţakkir fyrir innblásturinn.
Ađ vori er smalađ
í ţartilgerđ ţjóđkirkjuvé
ţúsundum sauđfjár ađ altarisgirđingu
hottandi
stálpuđum hrútum
& gimbrum sem krjúpa á kné
kaupmáttarsamfélagsađildarvirđingu
vottandi
lífsgćđakappakstursformúlu
veraldarvermingar.
Verđhrunin allsherjargjaldfelling
útsölufermingar.
Markađar sálir
sem tćplega vita sitt vamm
ađ vályndisósunum fljóta nú sannlega
dottandi
en sakleysi ćskunnar
opinmynnt beygir sig fram
af áfergju reisnina nútímamannlega
tottandi.
Svakalega kanntu mörg löng orđ! Ţau fara líka sérlega vel í ţessum sjatteringum.
Ekki var ţađ slćmt hjá ţeim kynlega, og ţetta tekur ţađ í nýjar hćđir.
Kćrar ţakkir.
Skemmtilegt, en fyrir okkur fávísu, hvar finnur mađur vísu hins kynlega kvists?
ćtíđ er gaman
ţá skrifandi skeleggt hér fer
skáldiđ sem segir af heiminum, líkinu
rotnandi
lesa ţá flestir
ţví ljóst er ađ öđlingur er
yfir hér gervöllu hugmyndaríkinu
drottnandi
Glćsilegur kveđskapur um fáránlegt mál. Skál ! [Sýpur á fagurbláum drykk]
Rakleitt á lista yfir úrvalsrit. Međ betri smíđ sem sést hefur í háa herrans tíđ.
-
Hćgan nú, ég hef ekki hrósađ ţér. Ég biđst afsökunar. Ţetta er afburđa kveđskapur. Ekki viđ öđru ađ búast.