Fyrir þrábeiðni Heittelskaðs (aðallega svo að hann færi ekki í fýlu) fékk hann að velja mynd í tækið í gær. Málið er að ég er óttalega geld þegar kemur að því að velja bíómyndir. Ég get alveg LESIÐ alls kyns stórvirki en þegar kemur að kassanum vil ég helst horfa á lélega, ameríska afþreyingu. Enda heilinn virkari í svefni en við sjónvarpsgláp.

Semsagt, myndin sem varð fyrir valinu var Motorcycle Diaries. Hún heitir að sjálfsögðu eitthvað annað á spænsku - skil ekki þessa áráttu að þýða alla bíómyndatitla á ensku. Veit því miður ekki hvað hún heitir eða hver leikstýrir því ég fékk ekki hulstrið - hvað finnst ykkur um það ? Þegar maður borgar 550 krónur fyrir spólu er þá ekki lágmarkskrafa að hulstrið fylgi með?

En semsagt, að myndinni. Þetta er falleg og gamansöm mynd sem fjallar um ferðalag byltingarleiðtogans Che og vinar hans um endilanga rómönsku Ameríku. Þetta er hugljúf saga um samband tveggja ungra manna og ævintýrin sem þeir lenda í á þessari ótrúlegu ferð. Þetta er þroskasaga og maður fylgist með tveimur dekurstrákum sem smám saman verða meðvitaðri um umhverfi sitt og aðstæður annarra. Það er alltaf stutt í húmor og glens (þó að myndin þyngist aðeins þegar líður á) og ekkert verið að flækja söguna með of mikilli pólitík.

Mynd um tvo stráka á mótorhjóli hljómar svosem ekkert ofsalega spennandi en þetta er mynd sem er óhætt að mæla með. Hún bara batnar eftir því sem á líður, er ekkert óþarflega þung, en gefur manni samt ýmislegt til að hugsa um. Allar persónur eru trúverðugar og leikurinn góður. Þá er ekki verra að myndin er sannsöguleg og byggð á endurminningum félaganna. Það er líka skemmtileg tilbreyting að hlusta á spænsku í stað lélegrar amerískrar ensku.

Í heildina; fínasta skemmtun án þess að vera of heiladauð. Eina sem má út á hana setja er að Che er eiginlega of sætur (sem er reyndar ekkert leiðinlegt fyrir kvenþjóðina) en staðreyndin er sú að óstjórnleg fegurð hans er bara mýta sem spratt upp eftir dauða hans.

Mæli með þessari - hver svo sem kvikmyndasmekkur ykkar annars er!