Baggalútur

— GESTAPÓ —

Í uppáhaldi:

Eldrefsviðbót

Okkar biðlisti

Ritstjórn ogkveðskapur

kötturinn knái

Á Enter alltaf síðastaorðið?

fyrripartur tilheiðurs Voffa ogBarbapabba

Baggalútsskorturinn ísumar...

Félagsrit:

Þarfagreinir

Friðargæsluliði.
Heiðursgestur og skriffinnur.

Pistlingur - 5/12/04

Tyggja

Ég var að velta því fyrir mér hversu mikið ber að tyggja mat.

Þórbergur Þórðarson ku víst hafa verið fylgismaður einhvers konar austrænnar speki í þessum efnum sem boðar það að tyggja skal hvern einasta munnbita nákvæmlega 80 sinnum. Á þessu sé ég nokkra annmarka:

1) Hver máltíð tekur gríðarlega langan tíma.

2) Maður þarf að telja tuggurnar mjög nákvæmlega. Ég get séð fyrir mér að þetta gæti valdið vandkvæðum hvað varðar einbeitingu að öðrum hlutum, svo sem samræðum.

3) Hætt er við að maturinn verði orðinn frekar bragðdaufur af þessari meðferð lokinni.

Svo eru það sumir sem tyggja mjög lítið. Það er líka slæmt, þar sem nauðsynlegt er að njóta bragðs matarins að einhverju leyti. Ef maður nýtur ekki þess sem maður gerir, hver er þá tilgangurinn? Það fólk sem borðar eingöngu til að nærast er venjulega ekki spennandi. Þetta er svipaðs eðlis og að eðla sig eingöngu til æxlunar. Gamaldags kristin naumhyggja og meinlæti - ekkert annað. Svo er auðvitað óhollt að tyggja lítið; það fer illa með meltinguna.

En auðvitað er það líka óhollt að hugsa of mikið um það þegar maður er að tyggja. Það skemmir upplifunina.

Já, það er vandlifað.

(39 af 49)

5/12/04 13:00

grýti

ég tygg, að meðaltali hvern bita u.þ.b. 10 sinnum, nema tyggjó get ég tuggið næstum stanslaust í klukkutíma.
Var Þórbergur ekki afskaplega rólegur maður og vandvirkur við það sem hann trúði á?
Er stressið alveg að sliga okkur, kemur kannski að því að við fáum allan mat í vökvaformi, sem við getum skellt í okkur.
En að tyggja hvern bita 80 sinnum, maður gerir nú ekki mikið meira þann daginn!
Eitt hef ég heyrt, ekki drekka með munninn fullan af mat, kyngja fyrst og fá sér svo sopa.

5/12/04 13:00

Lómagnúpur

Þegar Andrés fór einu sinni út í geiminn borðaði hann mat úr túpum. En hann var ekki góður því Georg Gíralausi er svo vondur kokkur.

5/12/04 13:00

Limbri

Ég er svo íhaldssamur að ég vil helst ekki sleppa munnbitanum niður í maga. Því tygg ég þar til maturinn verður að vökva, svo lekur hann rólega niður kokið og endar sem skemmtileg súpa í mallakút.

5/12/04 13:01

Sæmi Fróði

Ég tók eftir því eitt sinn er ég var að tyggja skarfakál að bragðið virtist breytast við hverja tylft tugga sem ég tuggði. Kannski það sé ástæðan fyrir því að sumir tyggja lengur, að bragðið breytist.

6/12/04 08:00

Hverfill Kverúl

Það verður að gæta þess að tyggja ekki um of, þá er fæðan orðin nær loptkennd þegar í ristilinn er komið og hann fær þá engann starfa, gufar upp og deyr.

Þarfagreinir:

Fæðing hér: 5/10/04 00:11
Síðast á ferli: 13/12/20 16:11
Innlegg: 13121

Eðli:

Ég er Þarfagreinir. Ég hef mikið yndi af því að þarfagreina. Ef ykkur vantar mann til að sjá um þarfagreiningarþarfir ykkar, þá er ég sá maður.

Fræðasvið:

Þarfagreining fyrst og fremst. Einnig etanólrannsóknir, orðkynngi, algrím, og listfræði.

Æviágrip:

Ég var eitt sinn týndur og sótti Menntaskólann í Reykjavík. Síðan gerðist ég tossi og fór í Fjölbraut í Breiðholti og hóf etanólneyslu. En það var ekki fyrr en í Háskóla Íslands að ég fann mína sönnu hillu í lífinu, en það er auðvitað hið merka fræðasvið er þarfagreining nefnist. Fyrir áhugasama um þarfagreiningu þá er það fyrst að nefna hún kennd innan tölvunarfræðinnar. Reyndar er ýmislegt fleira gagnslaust rusl kennt þar; mín skoðun er sú að fella mætti allt slíkt niður og kenna þarfagreiningu eingöngu, enda er það göfugasta fræðasvið þessa heims, sem og allra annarra.

Nú í dag stunda ég fræði mín við virðulega stofnun í höfuðstað Íslands. Samhliða því eyði ég óhemju miklum tíma í rannsóknarvinnu ýmis konar á Alnetunum. Miðar þetta allt að því að ég uppfylli mitt æðsta markmið, sem er að verða Yfirþarfagreinir alheimsins.