Láttu ekki svona Guðjón þótt ég taki óvart með mér í vinnuna eitt símtæki. Ekki er ég að skrifa pistla um þegar þú gleymdir að loka frystinum!

*brestur í grát af hlátri*

Skondin saga og ekki spillir fyrir að ég kannast nú við hann föður þinn...já, já það má nú segja...og það held ég nú...

Af hverju hringir síminn ef prófessorinn tók hann með sér ?

*Hlær að Þarfa fyrir að búa í foreldrahúsum*

Sko Steinríkur, þetta er einfalt. Það er svona hleðsluapparat sem hringir líka. Sem gerir það auðvitað ennþá erfiðara að finna helvítis símann.

*Ullar á Steinrík*

*knús*

Kannast við þetta helvítis þráðlausa apparat

Já kannski ekki skrítið að þú sért einkennilegur elskan!!

Uss, ég þarf greinilega að skrifa félagsrit um það þegar ég missti út úr mér pípuna.

Þetta minnir mig óneitanlega á það þegar ég bjó sem kvæntur maður og tveggja barna faðir í Eyjum og vann þar á vöktum í loðnubræðslu. Eina nótt var ég að fara á vakt og ákvað að henda ruslapokanum í leiðinni. Það kom heldur betur svipur á vinnufélagana og reyndar mig sjálfan líka þegar ég opnaði ruslpokann minn í kaffitímanum. Nestispokinn var hinsvegar í ruslatunnunni heima.

Já einmitt og þegar ég stóð í flutningum úr einni íbúð í aðra, nánast í sömu götu í vesturbænum. ég stóð í málningarvinnu í nýju íbúðinni og bjó í þeirri gömlu. Einn daginn ætlaði ég að fara að mála en fann hvergi lyklana af nýju íbúðinni. Leitaði og leitaði um allt í gömlu íbúðinni, úti í garði, inni á baði, alls staðar, uns ég þurfti að fá hjálp frá lásaopnara sem mætti á staðinn með loftbyssu og vildi nokkra þúsundkalla fyrir vikið enda helgidagur. Þegar málningardeginum var lokið ákvað ég að ná mér í kaldan vökva inni í ísskáp og viti menn, blöstu ekki lyklarnir við mér í neðstu hillunni, hrísluðust þar, ískaldir greyin. Hvernig í ósköpunum þeir lentu þar má almáttugur vita. Skemmtilegar svona sögur.

Þetta minnir mig á sögu sem ég heyrði einu sinni. Það var menntaskólastrákur sem var að fara í lokapróf í stærðfræði. Þegar hann var kominn í prófið og ætlaði að fara að leysa dæmin, þá fattaði hann sér til mikillar skelfingar að hann hafði gleymt reiknivélinni sinni. Hann fékk að hringja heim í móðir sína og bað hana að koma með reiknivélina í prófið. Móðir hans samþykkti það og mætti svo móð á staðinn og rétti honum fjarstýringuna af sjónvarpinu.

Ég þjáðist einmitt af þungun ekki langt fyrir löngu. Þá dagana þótti ekki óvenjulegt á mínu heimili að finna mjólk í diskaskápum og fjarstýringar í sokkaskúffum.