Já auðvitað er ég að tala um sprellann á mér!
Já sá stutti hefur komið víða við en aldrei hefur hann verið jafn hamingjusamur og í návist Þarmagreinis - vinar míns... Já reyndu ekki að neita því að við áttum góðar stundir saman.
En eins og áður hefur ekki komið fram erum við Þarmi gamlir félagar - vorum svolítið gefnir fyrir hvorn annan, þið skiljið!
Það var reyndar þriðji maðurinn í splinu og áttum við það til að svívirða Þarminn til skiptis en stundum leiddum við þó hesta okkar saman og þá var hamingjunni riðið gandreiðinn um öll tún.
Já Þarmagreyið átti ekki sjö dagana sæla og hvað þá sex en það sem skiptir mestu máli er að ég skemmti mér vel.

Þetta var á framhaldsskóla árum okkar. Við vorum tveir álíka vangefnir og svo Þarfagreinir (ég neyðist víst til þess að skrifa nafnið hans einhverntíma rétt). Þarmi var eitthvað svo helvíti viðkvæmur fyrir því að í hann væri slengt skaufa að úr varð hið mesta gaman sem ég tel að hann hafi líka haft af gagn... Ég hafði nefnilega tekið það hlutverk að mér að ala drenginn upp með viðurkenndum uppeldisaðferðum eins og þeim sem viðhafðar voru í Fellahverfinu á gullaldarárunum (ef einhver var að rífa kjaft þá fékk hann sperðil í sarp).
Allavegana þá var hvert tækifæri notað til þess að sýna stráknum "pekkerinn" sem orsakaðist oft í ótímabærum flogum og æðisköstum.
Við hentum honum einu sinni inní ruslageymslu á meðan við drógum slátrin úr slíðrunum og þegar hann svipti upp hurðinni með sveiflu beið hans ekkert annað en DOUBLE PECKER að hætti hússins.
Og áfram hélt ballið næstu ár eða svo og alltaf var kjörið tækifæri til þess að viðra kvikindið í nafni vinskaparins. Þegar ég var til dæmis að taka bensín og Þarmur aftur í - bankaði ég á rúðuna og sýndi honum djásnið - hvar sem var og hvenær sem var - sem sagt... Hann var aldrei óhultur, hvorki í vöki né draumi!
Tilgangur þessa rits er að þið sýnið karlgreyinu smá umburðalyndi þegar þið eigið við hann samskipti - og engar snöggar hreyfingar eða pungtilfærslur - því hann hefur verið slappur á taugum eftir að meðferðin fór úr böndunum og mér var stefnt fyrir ósmekklega sjálfberun - sem setti mig næstum á hausinn þannig að ef eitthvert réttlæti er að finna í þessum heimi þá er það hann sem skuldar mér BÖNS AF MONNÍ - fyrir sjóið!
Sprellinn var líka oft hætt kominn vegna kulda - en nei það kann enginn að meta fórnfýsina!