Von er á von að bjarga mér héðan burt frá beiskju og óþægilega nálægum staðreyndum - fullreyndum... Frá mér hafa allir dáið og hræ mitt liggur eftir með meðfylgjandi anda sem ætlar aldrei að melta fortíðina. Bíða mín blómaengi og konan sem hvarf áður en ég fékk að átta mig á því að hún væri það eina helvítis hald sem þetta líf hefði uppá að bjóða... ? En þvílík Björg - Lukka.
En ég erfði börn sem tilheyrðu mér ekki og eru hvort fyrir sig og á engan hátt fyrir mig... Allir dauðir - ekkert bíður og tíminn líður og líður en ég fæ aldrei að drepast.
Enga hjálp er að finna í heimskum spekingum sem einatt elta eigin skott sem hafa ekkert með heiminn í sinni núverandi mynd að gera.
Mín mynd er dökk en sönn - ég fæddist til að deyja drottni sem kannast ekki við mig og ég vil ekki vera við hann kenndur og ekki laust við að maður sé orðinn kenndur af eitruðum mjöð - dreggjum dagsins.
Það er ekki vænlegt til vinnings að vera orðinn stofnana matur fyrir lok þriðja kafla að sex og vera dæmdur til þess að leyta svara við sinni stöðu í eilífðinni sem felst í síðustu andartökunum.
Sérstakar þakkir fær MS-sjúkdómurinn og misskipting hamingjunnar!