Góður pistill. Hvar er þetta Breiðholt?

Það mun vera altumlykjandi.

Jæja. Eins lengi og það skyggir ekki sýn mína á Esjuna.

Þetta er nokkuð nákvæm frásögn. Og mæli ég sem einstaklingur sem ól manninn í Breiðholtinu.

-

Mætti ég spyrja þig Limbri, hvar þú gekkst í skóla og hvaða ár laukst þú prófi þaðan?

Trúnaðarupplýsingar sem þessar verða því miður ekki uppgefnar hér. En þér er velkomið að leggja inn fyrirspurn í þríriti. Fyrirspurnum skal skilað í ruslatunnuna á Nonna-bitum.

-

Fellahverfið var athvarf fyrir margan amlóðann. Sem betur fer þá var Bakkahverfið töluvert skárra ... þar voru a.m.k. flestir amlóðarnir geymdir í einni blokk, þannig að maður vissi ávallt hvaða stað maður þurfti að forðast.

Humm... dularfullt! - Sennilega úr Seljahverfinu. Annars ætlaði ég nú ekkert að vera ágengur - bara mjög misjafnar útskýringar á uppvextinum hjá fólki eftir því hvar og hvenær það ólst upp á heiðinni.

Gott óþarmur!

Án þess að ætla að lofa þér að komast upp með einhverja útilokunar-aðferð þá skal ég útiloka Seljahverfið, svona til að létta þér lífið. En hin hverfin gekk ég óhræddur um og eignaðist kunningja í þeim öllum. (Reyndar líka í Seljahverfinu en þangað fór maður ekki oft.)
En það er kannski merkilegast að einu Breiðholts-vinirnir sem ég á enn þann dag í dag eru allir úr Seljahverfi. Afar sérstakt.

-

Hmmm... Ég hef það frá fyrstu hendi að krakkar úr Seljahverfinu séu öðlingar. Hinir í Breiðholtinu eru svo sem ekkert verri en hver annar, en Seljahverfingar eru sérlega geðþekkir.

Að nokkur maður skuli hætta sér upp í Breiholt á einkabifreið, hvað þá með almenningsfarartækjum, þykir mér stórmerkilegt.
Annað hvort er þetta einhver sjúkleg æfintýraþrá eða hreinræktuð heimska og/eða fífldirfska.

Fyrir mitt leyti voga ég mér ekki upp á Rjúpnahæð nema með alvæpni og á bryndreka.

Litlu börnin leika sér...

Skemmtileg pæling sem segir margt. Ég hef það á tilfinningunni að börn dagsins í dag, séu að missa af þessu lífi sem er svo fast greypt í huga þinn. Það vill svo til að ég hef að undanförnu verið að punkta niður eitt og annað úr skrautlegu lífshlaupi mínu. Það sem ljúfastar minningar vekur, eru æskuárin sem þó voru enginn dans á rósum. Mínar æskustöðvar voru í augum Reykvíkinga álíka ógnvekjandi og Harlem er í augum hvítra New
york búa. Þetta hverfi hét Camp Knox og var eitt stærsta braggahverfi borgarinnar. Ég ætla ekki að lýsa því nánar að sinni. Ég held ég skilji ákaflega vel þessar góðu minningar þínar þegar ég segi að þessum æskuárum mínum hefði ég ekki viljað skipta fyrir æskuár í einhverju glæsihverfi.

Þar er ég þér sammála. Það hefði verið lítið fjör að alast upp í vesturbænum eða í einhverju samskonar umhverfi.

seljarhverfið er gott hverfi bjó þar

Æskan er gott hverfi.

Flott Finngálkn, nú bíð ég bara eftir að Vímus komi með Camp Knox pistil...