Bikar minn er er barmafullur
Þær hringdu í mig um daginn, gæskurnar, eins og þær gera á nokkurra mánaða fresti. Þær báðu mig endilega að kíkja við, tappa af, þiggja svo kaffi á eftir. Það hittist reyndar illa á þá, ég nýstiginn uppúr flensu, fullur af mótefnum og blóðþynnandi meðulum. Svo ég fór ekki og gleymdi mér. En í dag sá ég þær á rútunni sinni, rauðmálaðri, gæskurnar. Svo ég hugsaði með mér: "Jæja Lómagnúpur minn: Í dag skaltu fara og láta losa um."
Ég tilheyri minnihlutahópi sem kallast núll-rhesus-mínus. Við erum með stórkostlegt óþol gagnvart vessum annara, en okkar vessar gagnast öllum. Ef einhver okkar lendir í svokölluðu píklesi og þarfnast vessa við, geta einungis við bræður hans látið honum þá í té. Þess vegna eru þær nú alltaf að pexa í mér, gæskurnar.
Svo ég held ég drífi mig bara í eftirmiddaginn. Láti stinga á mér og losa svosem hálfan lítra. Maður er svo ansi frískur á eftir. Og kaffistofan svo heimilisleg.
Svo þarf maður hálfu minna sjenever til að verða fullur eftirá.
Já, Lómi sannarlega lofsvert, hver veit nema maður skelli sér bráðlega aftur, líklega komnir yfir 3 mánuðir síðan síðast... Skál
Já þetta minnir mig á það að ég á að fara núna!
Þakka þér fyrir að hrista aðeins upp í minninu hjá mér.
Ég er líka vinsæl hjá þeim blóðsugunum, bæði er ég í fremur sjaldgjæfum flokki (B+) og svo er ég með svo mikið blóð að það er hægt að dæla endalaust úr mér.
Kannski ég fari bara strax.
Ég er í fremur algengum blóðflokki svo ég mun alltaf sleppa við svona helvítið tuð og hringingar.
Er munurinn á ,,helvítið" og ,,helvítis" nógu mikill til að ég eyði þessu og skrifi aftur?