Aleinn í myrkrinu ákvað hann guð
að ýmislegt þyrfti að laga.
Herrann var kominn í húrrandi stuð
hefst nú vor sköpunarsaga.
Sá gamli í myrkrinu vakandi vann
Í viku án nokkura lyfja.
Að lokinni smíðinni lagði sig hann
loksins fór karlinn að syfja..
Í bjartsýniskastinu bjó guð til mann
og bústað hann vild´onum gefa.
En aleinn að lifa það karlinn ei kann
Svo konu hann fékk sem hét Eva.
Og heimilið Eden var hreint ekkert slor
Þar himneskar jurtirnar spruttu.
Það var ekki liðið svo langt fram á vor
í ljúffengast grasið þau duttu.
Af tré einu fögru þó forboðið var
að fá sér einn örlítinn bita.
En snákur einn fláráður faldi sig þar
Um framhaldið allir jú vita.
En Eva var kona og auðtæld því var
Í ávöxtinn varð hún að narta.
Leystist nú syndin úr læðingi þar
og læstist í konunnar hjarta.
Húsnæðið misstu er henti þeim út
Herrann í brjálæðiskasti.
Allt var nú komið í andskotans hnút
og eymdin við parinu blasti
Í hundana maðurinn fullkomi fór
í forinni ennþá hann dvelur.
En Eva af dugnaði drýgir sitt hór
og drengina marga hún kvelur.
Ég elska þig samt þennan gallaða grip
gallana til mín þú sóttir.
Það leynir sér ekki er lít ég þinn svip
ljúfasta Eva mín dóttir.
Þetta fagra ljóð skal sungið við lag Harðar Torfa. Grafskrift.
Það vantaði síst að´ann hugsaði hátt
og hann hefði mátt koma að notum
Hann byrjað´á ýmsu en endaði fátt
og allt lá það hálfgert í brotum.
Skemmtilega ort. Reyndar efast ég um að upprunalegi textinn um Aldingarðinn sé á þá leið sem okkur er uppálagt að trúa í dag. Hef ég gert það frá 16 ára aldri þegar ég komst að því að RIFIÐ sem við konurnar eigum að vera skapaðar úr hefði allt eins getað verið helmingur með því að bæta inn réttum samhljóðum. Þar sem allt frá tíð postulanna hefur það verið viðhorf kirkjunnar að ,,Í kirkjunni þegji konan" þá held ég að það sé rétt að taka þessu með fyrirvara. En gott ljóð engu að síður.
Ég skrifaði hér um árið pistil sem kallaðist Meinbeinið. Hann fékk ákaflega misgóða dóma. Annars á ég dóttur sem heitir Eva ( Sú er kom með mér á árshátíðina 2005)og ég sendi henni að sjálfsögðu eintak
Nú getum við hin hent kvæðapennanum upp í hillu og hætt að yrkja. LjóðIÐ er komið!
Ég las Meinbeinið einhvern tíma, það var skemmtilegt. Þetta er skemmtilegt líka.
Frábært kvæði. Þetta er með því allrabezta sem frá þessum virðulega höfundi hefur komið, & gerist þarmeð ekki öllu betra hér um vefslóðir.
Skál & aftur skál !
Ég get ekki þrætt fyrir eitt lítið tár sem trítlaði niður vanga minn þegar ég las ummæli ykkar og ég finn að mér þykir andskoti vænt um ykkur öll.
[Setur upp lonníetturnar og rýnir í ljóðið]
Jú, þetta er bara bögusmiði hin bezta!