Það var á septemberkvöldi haustið 2005 að ég lagði leið mína á efri hæð Grandrokks til að hlýða á hljómsveit nokkra sem hafði þá nýverið gefið út hljómskífu. Hljómsveitin var Köntrísveit Baggalúts og þarna virtist framtíð mín ráðin. Örlögin höfðu ætlað mér að verða grúppía.
Síðan þetta örlagaríka kvöld hef ég séð hljómsveitina spila nokkrum sinnum á Nasa, á menningarnótt og svo auðvitað á Græna hattinum á Akureyri, alltaf gaman og alltaf geggjað stuð enda hef ég yfirleitt verið umkringd ykkur hinum vitleysingunum og það er alltaf magnað; stuðið og stemmningin engu lík og endalaust af orku fer í að dansa, syngja, klappa og blístra en yfirleitt má nú rekja hluta af upplifuninni til neyslu áfengra drykkja eins og telst vera eðlilegt í okkar íslenska samfélagi, ekkert að því.

Nú í kvöld fór ég hins vegar með mínum kæra kærasta í hús Iðnaðarmannafélags Reykjavíkur þar sem til stóð að ofangreind hljómsveit myndi leika nokkur lög til að stytta eftirvæntingu og bið okkar elstu barnanna eftir jólunum. Í stuttu máli sagt var þetta bara alveg ný upplifun. Í staðinn fyrir að hafa pláss til að dansa og djamma og rugla í fólkinu í kringum sig meðfram músíkinni voru tónleikagestir sitjandi í salnum og í fyrsta skiptið tók ég eftir því hvað þessi hljómsveit er GÓÐ á sviði, ekki bara skemmtileg.
Það skiptir auðvitað máli hvað þeir ritstjórnarpiltar hafa fengið frábæra tónlistarmenn til að spila með sér en það sem mér fannst standa uppúr í kvöld var það hvað söngvararnir hljómuðu slípaðir, það var engu líkara en að einhver hefði hreinlega límt raddirnar saman, allt passaði svo vel saman og útsetningarnar voru mjög vel unnar.

Nú man ég bara ekki eftir því að hafa tekið eftir þessu áður en það gæti náttúrulega verið af því að ég er venjulega mjög svo upptekin af að syngja og dansa sjálf en þarna sat ég dáleidd og hlustaði á unaðsfagran sönginn í lögum á borð við Stúlkan mín, How do you like Iceland, Undurfagra ukulelemær og fleirum af fyrri diskunum tveimur. Af jóladisknum voru flutt lögin Kósíheit par exelans, Rjúpur, Gamlárspartý og Annar í jólum og hefðu að ósekju mátt vera fleiri, sérstaklega með tilliti til tímasetningar tónleikanna en skýringin var sögð sú að ekki væru rétt hljóðfæri með í för fyrir slíkan flutning (mér finnst að það eigi þá bara að ráða sérstakan rótara til að sjá um svona hluti, ég væri jafnvel til í að taka það að mér sjálf). Stemningin í salnum var þó fín þrátt fyrir jólalagaskortinn og greinilegt að Baggalútsaðdáendur leynast víða.

Í heildina litið var þetta yndisleg kvöldstund og ég komst bara í hið fínasta jólaskap þegar jólalögin voru spiluð, sérstaklega Kósíheit par exelans sem er að verða uppáhaldsjólalagið mitt í öllum heiminum og var flutt tvisvar, veiiii!!!
Ég vil að endingu gefa tónleikunum 7 og hálfa stjörnu af 5, hálfa í frádrátt fyrir að vera ekki með fleiri lög af jóladisknum og 3 í plús fyrir framlínuna sem stóð sig frábærlega.

Ég vona að þið sem sáuð ykkur ekki fært að mæta hafið verið með kveikt á Rás 2 og hækkað í botn meðan þið kláruðuð að pakka inn, baka, skreyta, elda eða hvað það er nú sem fólk á alltaf eftir að gera á Þorláksmessu og að endingu vil ég segja við ykkur öll:

GLEÐILEG JÓL!