Ég sá hluta af þættinum What not to wear á Stöð 2 um daginn og hef reyndar séð hann nokkrum sinnum. Fyrir þá sem ekki vita er hér um að ræða þátt þar sem 2 konur sem eru fastar í hallærislegum fatastíl/hárgreiðslu eða eru á einhvern hátt ekki með á nótunum um hvernig fatnaður fer þeim best, fá 2000 pund til að eyða í fatnað og leiðbeiningar frá þáttastjórnendunum um hvaða snið og liti þær eiga að kaupa. Svo er fylgst með þeim í búðunum og gripið inn í ef þær kaupa eitthvað sem þær hefðu áður keypt eða eitthvað sem er ekki eftir leiðbeiningunum.
Í öllum þáttunum sem ég hef séð eru konurnar himinlifandi eftir umskiptin í fataskápnum, þeim líður betur og sjálfstraust þeirra eykst og þegar það er kíkt til þeirra seinna eru þær ennþá ánægðar og geislandi og halda nýja stílnum við.
Ég fór að hugsa um muninn á Bretum og Bandaríkjamönnum í þessu efni. Trinny og Susannah í What not to wear horfa á konuna og kenna henni að fela galla og laða fram góðu hlutana og lexía þáttanna er að vera sáttur við sjálfan sig eins og maður er, þrátt fyrir að vera með „wobbly bits” eins og Bretarnir segja, það geta allir litið vel út því útlit kemur að innan ef svo má segja.
Í Bandaríkjunum er fyrirmyndin að sjálfstrausti hins vegar þetta ímyndaða „fullkomna” útlit. Extreme makeover og The Swan senda þau skilaboð að til að líða vel og hafa sjálfstraust þarf útlitið að vera í lagi. Svo kemur kannski sorgarsaga af konunni sem var kölluð norn í skóla af því að hún var með smá hnúð á nefinu, fínt nef samt, en þetta er eitthvað sem er búið að grassera í henni síðan í skólanum og nefið orðið að samnefnara fyrir allt sem er að í lífinu. Auðvitað kemur sú manneskja til með að vera ánægð þegar búið er að breyta nefinu því þá er aldrei hægt að stríða henni aftur en málið er að þetta var aldrei spurning um nefið. Þetta er spurning um hugarástand og því er hægt að breyta með öðrum aðferðum en extrím aðgerðum.
Nú vil ég taka það fram að ég er svo sem ekkert á móti lýtaaðgerðum sem slíkum en mér finnst sorglegt þegar fólk setur samasem merki milli útlits og hamingju. Að sjálfsögðu viljum við öll reyna að líta sem best út, því útlitið er jú sú mynd sem við sýnum öðrum fyrst en ættum við ekki að reyna að vera sátt við okkur sjálf, hvernig sem við erum? Ég væri alla vega frekar til í að eyða peningunum mínum í föt heldur en aðgerðir!