Ógn og skelfing, hugur hrýs.
hvernig gastu, Ernest ... djís ...
skiliđ viđ ţig undir ís
eldvatnslýs í kassavís?
Hefđann blessađ viskuvatniđ ţambađ
– vímađur á pólinn hefđi rambađ.
Hvađ á ég ađ ţurfa ađ tyggja ţetta oft ofaní menn? Líkaminn er stöđ til ađ taka á móti magnan og senda frá sjer geisla. Lífiđ sjálft er ţessi magnan eđa hleđsla og utanađkomandi kraftur tengir svo saman efni úr jörđunni til ađ búa líkamann skynjun og vitund.
Ţetta er ekkert flókiđ.
Eins gott ađ blökkudemókratinn knái hafi ţetta í nótt. Annars neyđist mađur til ađ flytja á nćstu lífsstjörnu – en ekki bara úr landi.