Söngvarinn góðkunni Geir Ólafsson hefur valdið miklu fjaðrafoki vegna útvarpsefnis sem hann hyggst senda í loftið á næstunni. Er hér um að ræða þáttaröð þar sem meðal annars verður fjallað um ævi söngvarans Frank Sinatra.
"Já, ég mun ljóstra upp ýmsu í þessum þáttum, eins og því að Frank var í mafíunni," sagði Geir glaðbeittur í spjalli við Baggalút. "Svo var hann líka í rauninni tenór, en útgáfufyrirtækin létu hægja á upptökunum til að hann hljómaði dýpri, enda var það í tísku þá."
Í kjölfar þessa hefur síminn ekki stoppað hjá Geir. "Já, það hefur alls kyns fólk verið að hringja í mig. Sá síðasti sagðist vera að vinna á einhverju sem hann kallaði Klepp. Held hann hljóti að vera blaðamaður, því hann var eitthvað að tala um að fá mig í viðtal," sagði Geir að lokum.
Góð telpa
óskast til að gæta bjarndýrs. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.