Ísraelar hafa dregið herlið sitt til baka frá öllum sjálfstjórnar-svæðum Palestínumanna í landinu. Kemur þetta í kjölfar harðorðra mótmæla íslenskra stjórnvalda sem utanríkisráðu-neytið sendi stjórnvöldum í Ísrael í gær (sjá hér).
“Æi, þetta er alveg rétt hjá þeim,” sagði Ariel Sharon mannvinur í spjalli við Baggalút. “Við höfum verið voða vondir og vonum núna að Íslendingar fyrirgefi okkur þessa vitleysu. Augu mín opnuðust þegar Halldór sendi mér póstinn, ég fattaði bara ekki hvað ég var að gera.”
Stjórnmálaskýrendur á Íslandi telja hins vegar megin ástæðu ákvörðunar Sharons vera ótti hans við að Íslendingar láti til sín taka í vandanum með beinum hernaðaraðgerðum.
Partí
Eurovisionpartíið mitt sem féll niður um helgina verður í staðinn haldið á föstudag. Horfum saman á keppnina laus við leiðinleg auglýsingfahlé. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.