Elís Elías Eliasen, áhugaljósmyndari leggur nótt við dag í tilraun sinni til að ná myndum af Ólafi Ragnari Grímssyni berum að ofan.
„Já, mér skilst að menn hafi selt myndir af Kate Middleton fyrir milljónir og milljónir. Ég fór að velta fyrir mér hvort ég gæti ekki drýgt tekjurnar með svipuðum myndum af Íslendingi og fattaði þá að það eru engar svona topplausar myndir til af Ólafi Ragnari. Hinsvegar er gífurleg eftirspurn eftir þeim úti um allan heim.“
En hefði ekki verið nær að ná myndum af Dorrit? Liggur það ekki beint við? „Nei. almáttugur. Þetta er náttúrulega bara spurning um framboð og eftirspurn,“ segir Elís.
Viltu komast til útlanda?
Eigum handhæga fleka og pramma í öllum litum. Ef hann sekkur færðu endurgreitt.
Flekar og prammar
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.