Skilanefnd Landsbankans hefur rakið Icesavepeningana til eins manns; Lárusar Bárusonar, fyrrverandi viðskiptastjóra erlendrar viðskiptaþróunar Landsbankans í útlöndum. Lárus viðurkennir að hafa notað peningana í eigin þágu. Það hafi þó verið hluti af starfskjörum hans.
„Já. Ég staðfesti það að ég fékk stóran hluta af þessum peningum. Reyndar allt. Það er ekkert leyndó. En þannig var nú bara samningurinn sem ég gerði á sínum tíma,“ segir Lárus.
Lárus segir lítið sem ekkert eftir af peningunum: „Nei, ég eyddi þessu bara jafnóðum og það kom inn. Aðallega í eitthvert slikkerí. Ís og nammi mikið. Súkkulaðisnúða soldið. Og það voru allir dagar nammidagar í Landsbankanum. Það kenndi Grjóni mér að minnsta kosti. En hvað get ég sagt? Ég er náttúrulega átfíkill eins og svo margir í minni stétt.“
Ræningjar
eigum mikið af nálum fyrirliggjandi, prjónastofan Snurða.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.