Sigurjón Sigurbjartsson, fyrrverandi bankamaður, hefur fundið bleika bindið sitt.
Bindið er Sigurjóni afar kært, enda gjöf frá sjálfum Sigurði Einarssyni fyrrverandi forstjóra Kaupþings. Því var lýst rækilega eftir bindinu í fjölmiðlum, eins og flestir muna.
Móðir Sigurjóns fann bindið í hanskahólfi bifreiðar sinnar og hefur fært syni sínum það. Sigurjón vill senda þakkir til þeirra fjölmörgu sem lögðu hönd á plóg við leitina að bindinu. Sérstaklega til félaga í Slysavarnarfélaginu Nonna á Drangsnesi.
Karlkyns sjáandi
með gott samband við ríflega 100 lífstjörnur óskar eftir að komast í samband við góða, skilningsríka konu á miðjum aldri. Má gjarnan reykja.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.