Bergur Baldursson, skrifstofumaður, hefur orðið fyrir heiftarlegri kulnun í starfi undanfarið. Hann hefur ítrekað farið heim með hélað skegg, gaddfreðnar nasir og þrálátan hósta auk þess sem hann hefur vart undan að þerra móðu af lesgleraugum sínum.
Kennir hann samstarfsmanni sínum, Þuríði Þrándardóttur, um kulnunina, en hún aftekur með öllu að loka glugga í sameiginlegri vinnuaðstöðu þeirra í Borgartúni – í það minnsta þar til Bergur hefur baðað sig.
Reglusamur
18 barna faðir á miðjum aldri óskar eftir að kynnast góðri konu, helst huldukonu.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.