„Jú það er rétt, við ældum eiginlega bara alveg samtímis,“ segir Tóbías Vilmarsson, en hann og unnusta hans, Klara, seldu óvænt upp yfir sjónvarpstæki af gerðinni Finlux eftir að hafa horft á umfjöllun um fjárfestingafyrirtækið Milestone.
„Þetta fór mest á skjáinn, en aðeins líka á heklaða dúkinn frá tengdó. Við litum bara hvort á annað og svo fórum við að skellihlæja. Þetta var svo asnalegt eitthvað.“
Segir Tóbías að þeim hafi oft orðið óglatt undanfarið yfir Kastljósinu, en alltaf náð að halda aftur af ælunni, eða kyngja henni jafnóðum.
„Þetta var bara túmötsj.“
Lítill smábíll
fæst í skiptum fyrir lítinn smábíl. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.