John Thorsson, Vestur-Íslendingur frá Harbour Bay í Vancouver, komst á dögunum í heimsmetabók Guinness fyrir að eiga stærsta einkabílskúr í heimi.
John kveðst vera afar stoltur af að komast í heimsmeta-bókina, en bílskúrinn hafi hann hins vegar byggt af illri nauðsyn, þar sem hann vantaði stað til að geyma eimreiðina sína á næturnar.
En hvers vegna eimreið? “Ég prófaði einu sinni að aka lest og komst að því að eimreið er bara miklu þægilegri í akstri en venjulegur bíll,” sagði John. Segir hann eimreiðina hafa vakið mikla lukku meðal nágranna sinna, sem íhuga nú um að skipta einnig sínum bílum út fyrir eimreiðar.
Skata
Sit fyrir mistök upp með 3 gáma af afar kæstri skötu. Kílóið á lygilegu verði. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.