Marías S. Marteinsson, húsgagnasmiður, gekk um helgina að eiga æskuástina sína; sólblómið Þuríði.
Marías og Þuríður kynntust fyrir 32 árum, þegar Marías var við nám við iðnskólann í Þrándheimi í Noregi.
„Já, ég stakk henni niður sem fræi fyrir þessum rúmu þrjátíu árum. Hún hefur fylgt mér síðan, pott úr potti, þangað til ég kom henni fyrir úti í garði síðasta sumar,“ segir Marías. „Það var sosum soldið mál að fá hjónavígsluleyfi, en ég meina, nú eru þeir farnir að leyfa hommum að giftast og lesbíum að giftast og hommum að giftast lesbíum og guð má vita hvað. Ég benti þeim nú bara á það og þá hafðist þetta nú.“
Allt í íslenska kúrinn
Flot, garnir, mör og appelsín.
Kjörbúðin Karítas
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.