Vilhelmína Vilhjálmsdóttir, hjúkrunarfræðingur hefur sagt starfi sínu lausu frá og með næstu mánaðamótum og hyggst með því axla pólitíska ábyrgð á ástandinu í þjóðfélaginu.
„Með þessu viðurkenni ég fyrir sjálfri mér og þjóðinni röð pólitískra mistaka sem að lokum leiddi til hruns íslenska bankakerfisins. Ég skulda þjóðinni þetta, ég skulda henni innilega og auðmjúka afsökunarbeiðni, en býst ekki við fyrirgefningu,“ sagði þessi hugrakka kona sem hefði að óbreyttu komist á eftirlaun 13. desember næstkomandi.
Hringborð
fæst gefins. Vel með farið en nokkuð plássfrekt. Hentar vel stóru og meðalstórum hópum riddara.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.