Félagarnir Jesper Þuríðarson og Arnaldur Ingólfsson luku í dag við lagningu tveggja hektara jarðsprengjubeltis á norðanverðri Melrakkasléttu.
Mun beltið vera hið fyrsta sinnar tegundar hér á landi, en alls notuðu þeir félagarnir um 8.000 norskar karbónflotaðar vínilnaglasprengjur til verksins.
Er beltinu einkum ætlað að stemma stigu við aðsókn minka og refa í lítinn verðlaunakálgarð þeirra félaga á sléttunni miðri, en einnig vonast þeir til að ná sér niðri á ákveðnu hrekkjusvíni sem þeir segjast lengi hafa átt í útistöðum við.
SódaStream
SódaStreamtæki, árgerð 1986 glataðist í Vesturbæ Reykjavíkur aðfaranótt sunnudags. Hafði mikið tilfinningalegt gildi fyrir eigendur. Góðum fundarlaunum heitið.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.