Dægurlagasveitin Sykurmolarnir mun koma saman í næsta mánuði til að fagna því að 50 ár eru liðin frá útkomu smáskífunnar Síldarballs (e. Herring Ball), en sveitin hefur ekki leikið saman frá útkomu hljómplötunnar Sveitafjörs (e. Country Fun) árið 1962.
Sveitin mun leika sína kunnustu smelli og lofar Einar Örn Benediktsson, barítónsöngvari og talsmaður sveitarinnar „miklu fjöri og hressandi dansæfingu eins og Sykurmolunum einum er lagið“. Má nokkuð öruggt telja að Molarnir leiki og syngi dægurperlur eins og: Suður með sjó, Vorkvöld í Vík, Fjör á fjöllum, Réttarball og fleiri þekkta slagara.
Telpa
óskast til Patreksfjarðar til að líta eftir 2ja ára umskiptingi.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.