„Ég hef bara sérstaka ánægju af þessu,“ segir Böðvar Valdísarson tannsmiður, en hann er í vaxandi hópi fólks með vafalosta. „Ég nýt mín sérstaklega vel þegar ég hef efasemdir og ég reyni að tortryggja sem flest, bara svona til að komast í fíling.“
„Ég nýt alls kyns vafa. Til dæmis nýt ég þess að efast um að þessi meintu stjórnvöld okkar séu í raun að styðja einhverjar virkjunarframkvæmdir uppi á þessum Kárahnjúkum - sem ég er ekki einu sinni viss um að séu til í alvörunni sko. Ég hef allavega miklar efasemdir um það.“
Böðvar segir áhugamál sitt ekki mæta miklum skilningi í þjóðfélaginu en kveðst þó vongóður að hitta konu sem er til í að leyfa honum að njóta vafans, þó svo hann viti að slíkar konur eru ekki á hverju strái.
TÓTI!
Þú ert ekki pabbinn.
Þuríður.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.