Máli Gríms Ögmundarsonar gegn nágranna sínum Tryggva Tumasyni er nú loks lokið, en dómur var kveðinn upp í því hjá mannréttindadómstóli Evrópu í morgun.
Fosaga málsins er sú að fyrir 16 árum síðan kallaði Tryggvi Grím „fávita“ í sameiginlegri garðveislu þeirra. Grímur brást ókvæða við og höfðaði samstundis mál gegn Tryggva fyrir meiðyrði.
Grímur tapaði hins vegar málinu bæði í héraðsdómi og í Hæstarétti - og ákvað því að fara með það fyrir mannréttindadómstólinn. Hann gerði þó lítið annað en að staðfesta fyrri úrskurði, sem og orð Tryggva - að Grímur væri í raun „fáviti“.
Stúlka
Siðprúð, reyklaus stúlka óskast til að sjá um heimili sjö útivinnandi dverga. Mjög mikilvægt er að hún geti farið að einföldum fyrirmælum. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.