„Auðvitað tekur maður þátt í þessu, skárra væri það nú,“ segir Önundur Jóhannsson, húsbóndi, en hann hefur ákveðið að gefa eiginkonum sínum frí eftir hádegi í dag.
„Þær er voða spenntar, hlakka mikið til að fá að fara í bæinn og svona. Ég lofaði þeim líka að þær fengju smá pening fyrir kaffi og kleinu ef þær klára að skúra og svona fyrir hádegi. Þannig að þær eru bara á tvöfaldri fart núna blessaðar.“
Sjálfur ætlar Önundur að taka sér frí í dag og hafa það náðugt fyrir framan sjónvarpið meðan það er „smá friður heima við“ eins og hann orðar það glottandi. „Og ég verð nú varla hungurmorða þó ég fái ekki að éta fyrr en á miðnætti.“
Frakkar
þið eruð aumingjar. Með óvinakveðju, Þjóðverjar.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.