Sigmar Sölvason, bókbindari í Reykjavík hefur jafnan verið talinn ótrúlega næs náungi, af þeim sem til hans þekkja. Hefur þetta einkum lýst sér í almennri kurteisi Sigmars, tillitsemi og umhyggju fyrir mönnum og dýrum. Nýlega tók Sigmar persónuleikapróf á Netinu vegna umsóknar sinnar um sjálfboðaliðastarf hjá Barnahjálp Sameinuðu þjóðanna - en niðurstöður þess voru á þá leið að hann væri í raun rakinn skíthæll, drullusokkur og lúsablesi af verstu sort.
„Já, þetta er rétt, ég tók þetta próf um daginn - var nýkominn af fundi hjá samtökum um bættan aðbúnað þroskaheftra útigangsmanna og langaði að bjóða fram krafta mína sem sjálfboðaliði í þróunaraðstoð fyrir lesblind börn með Strandbergerheilkenni í þriðja heiminum. Niðurstaðan var svo bara þessi og ég sé núna að líf mitt hefur verið blekking - ég hef lifað í lygi og þarf núna að taka mér tíma í að finna sjálfan mig og beina athygli minni að hinum raunverulega Sigmari“, sagði Sigmar í samtali við fréttamann Baggalúts - en hann hefur sagt sig úr samtökum húmanista, félagi áhugamanna um bættan aðbúnað þroskaheftra útigangsmanna, Amnesty International, Greenpeace, Flokki mannsins, Þjóðkirkjunni og mörgum fleiri samtökum og góðgerðarfélögum.
Þess má geta að eftir viðtalið sparkaði Sigmar í sköflung fréttamannsins og kallaði hann „vindþurrkaða pissudúkku“.
Amfetamínfíklar
Munið kertafleytinguna til minningar um spíttið sem var gert upptækt.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.