„Ég get varla byrjað að lýsa því hvað mér þykir þetta leiðinlegt,“ sagði Gísli Kim Husseinson, gersamlega í öngum sínum í spjalli við Baggalút.
Gísli segist fyrir algeran klaufaskap hafa komið sér upp langdrægum kjarnavopnum í bílskúrnum sínum og ekki fattað það fyrr en nágranni hans sýndi honum nokkra þríhöfða kettlinga sem læðan hans, Emma, hafði eignast.
„Hún hefur greinilega komist í plútoníumið mitt, litla skinnið, ég geymi það á bakvið bílskúrinn,“ sagði Gísli afsakandi og vildi taka það skýrt fram að smíði vopnanna hafi verið algert óviljaverk, „Ég meina, það sér það hver heilvita maður sem kemur inn í bílskúr hjá mér að ég hef ekki nálægt því þá tækniþekkingu sem á að þurfa til að smíða svona dót.“
Aðspurður um það hvort sú staðreynd að hann er hálfur Írani og Norður-Kóreumaður að einum fjórða ætti eftir að valda honum vandræðum í þessu máli sagði Gísli að þetta væri ekki lengur sitt vandamál, „Nei elskan mín, ég hafði vit á að fara með allt heila klabbið í SORPU í morgun.“
Gefins!
Nokkrir pokar af regnvatni. Á sama stað fæst einnig gefins talsvert af mosa.
A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.