Sturla Böðvarsson, samgönguráðherra, tilkynnti fyrr í dag útnefningu Bandalags íslenskra bílablaðamanna á bíl ársins 2004. Fyrir valinu varð grár Hyundai Accord, árgerð 1997, í eigu Aðalsteins Víglundssonar bakara. Að sögn Sturlu er bíll Aðalsteins óvenju vel farinn, snyrtilegur með spánnýjum vetrardekkjum og segubandstæki af gerðinni Philipps. Það sem gerði þó útslagið var heimatilbúinn stuðari sem hefur staðið af sér 4 aftanákeyrslur á þessu ári - og ekki eina einustu rispu að sjá.
Aðalsteinn hlýtur að launum fimm rúðuþurrkur frá Skeljungi og frían alsherjarþvott hjá Bónstöð Hafnarfjarðar auk veglegs viðurkenningarskjals frá samgönguráðuneytinu.
Blökkumenn
Ýmsar stærðir. Ýmsir litir.
Mansal Magnúsar. Kópavogi.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.