Hörður P. Einarz, mannfræðingur og landkönnuður hefur birt grein í hinu virta riti "Popular Explorer" þar sem hann kynnir fund sinn á íslensku sjávarþorpi á Vestfjörðum, sem hefur verið "týnt" öldum saman.
"Ég get staðfest að íbúar þessa þorps hafa ekki átt nokkurt samneyti við umheiminn í um 300 ár", sagði Hörður við blaðamann Baggalúts.
Hörður var í útilegu í Þvörufirði Nyrðri ásamt móður sinni og stjúpa, þegar hann sá menn á áttæringi róa til fiskjar í firðinum. "Þeir voru allir búnir skinnfatnaði og mér brá allilla við þessa sjón", sagði Hörður og bætti við: "Ég leitaði svo þorpið uppi og fann það utarlega á Svaðnesi. Íbúar þess voru nokkuð hissa að sjá mig en þeir skildu ekki bofs í íslensku, presturinn kunni þó hrafl í latínu. Ég kallaði til sérfræðinga frá Árnastofnun og þeir hafa svona verið að ná kontakt við þá".
Þjóðminjavörður hefur farið þess á leit við Menntamálaráðuneytið að þorpið verði varðveitt í heild sinni, ásamt íbúum þess.
Dætur
tvær dætur mínar á sextugsaldri fást gefins. Einnig á sama stað ættleiddur ónytjungur á fimmtugsaldri. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.