Fimmti kapítuli, bls. 290

Ég greip þá fjórðu kindina og huggðist aftur stökkva af skerinu og yfir á bátskænuna. Þá vildi ekki betur til en svo að ægistór brotalda reið yfir. Báturinn brotnaði í smátt og ég sá hvar þær Sneipa, Hulsa og Skræma hurfu í greipar Ægis. Ég vissi að þá var aðeins eitt að gera, enda myndi fjölskyldan svelta um veturinn ef mér tækist ekki að koma hinum kindunum sjö heilu og höldnu yfir fjörðinn. Til allrar hamingju var ég með snærisspotta í vasanum og nú hnýtti ég hann utan um kindurnar og síðan um mittið á sjálfum mér. Því næst stakk ég mér til sunds.