Undarleg ţessi ritstjórn. Ţeir félagar mínir eru hver öđrum undarlegri. Herbert er vćntanlega dottinn í ţađ aftur, ekkert hefur til hans spurst svo vikum skiptir. Númi sér álfa og huldufólk í öllum hornum. Kaktuz ávarpar okkur, rígfullorđna mennina sem syni sína og Myglar paufast öllum stundum úti í horni og stumrar yfir mjaldrinum sínum (sem mér persónulega sýnist nú reyndar vera karfi). Spesi, já hvar er Spesi? Vonandi dauđur.

Ég aftur er hinn hressasti, brá mér á Stokkseyri og Eyrarbakka um helgina, en ţar liggja grafin langamma mín og afi. Ţau ţekkti ég lítiđ sem ekkert.