Loksins kom almennilegt veđur! Ekki ţessi bévítans rigningarlepja, vindpuđr og suddaglenningur sem alltaf er í ţesari voluđu borgarónefnu. Ţetta var alvöru; ţakplötuţeytingur, bílfok og híbýlalaskanir. Ég dreif mig á nćrhaldinu upp á ţak í gćr og tjóđrađi mig viđ reykháfinn - nokkuđ sem ég hef ekki gert í mörg ár. Ţar stóđ ég og öskrađi og ćpti upp í vindinn og skemmti mér konunglega. Flóđhestakvendiđ úr kjallaranum hringdi reyndar á slökkviliđiđ, sem bar sig til viđ ađ 'bjarga mér' - en eftir ađ ég hafđi komiđ ţeim í skilning um ađ ég vćri hvorki köttur né ţéttbýlisheftur vesalingur höfđu ţeir sig á brott.

Ég er reyndar dálítiđ kvefađur í dag og afskaplega hás, en ég mćli hiklaust međ ţessari ađferđ til útrásar. Hún er bćđi taugaslakandi og ákaflega erótísk.

..svo er ţađ ţetta: Ég sem hélt ađ vinir mínir í Helsinki hefđu gleymt afmćlinu mínu!