Skelfing þykir mér gaman að vinna. Það er dásamleg tilfinning að starfa að því sem maður hefur unun af, gerir vel og hefur metnað fyrir - og vita til þess að maður geri gagn. Þjóni samfélaginu. Ég held að fáir séu jafn fullnægðir í sínu starfi og við hér á ritstjórninni. Endalaust berast okkur aðdáendabréf og þakkarorð; peysur og ávaxtakörfur. Við erum hylltir sem boðberar sannleikans hvar sem við komum og við höfum vart tölu á þeim samkomum sem okkur er boðið á; kokkteilboð, listviðburðir, barnaafmæli, hópnudd og svo mætti lengi telja.

Hver hefði líka trúað því að litla bókaútgáfan okkar yrði þetta stórveldi. Ég man ennþá eftir þeim Spesa og Kaktuzi þar sem þeir paufuðust með rit dr. Helga Pjeturs milli grunnskóla og seldu. Bílskúrinn hjá Núma alltaf fullur af molnuðum Tarzanblöðum, Tígulgosanum og Penthouse árgöngum sem hann stal frá frá dr. Herberti og seldi í blindrafélaginu. Myglar gamli bar út Tímann og límdi eigin fréttir inn á forsíðurnar. Ég með fangið fullt af klámvísum og brunakvæðum, smjaðrandi fyrir hlaunamiklum húsfrúm og þambandi svo mikið kaffi að ég held svei mér ekki að ég hafi sofið dúr í ein fjegur ár.

Já hver hefði trúað að þarna færu óskabörn þjóðarinnar:

Baggalútur, Íslands yndi
ánægja og sómi
betren vodka, vatnsmelón og rjómi