Bölvuð ekkisens rigning er þetta alla tíð. Maður mætir hingað holdvotur dag eftir dag. Mig langar burt, aftur suður á bóginn þar sem sólin er kjur, þar sem hafið er stillt og konurnar fleiri. Já hugurinn reikar en ég sit sem fastast. Eða eins og segir í kvæðinu:

um landið fór að leita svara
endilangt og þvert
ég vissi að ég varð að fara
en vissi ekki hvert