Ég mćtti í morgun á einn af mínum eftirlćtis nefndarfundum. Ađ venju var ţar hlegiđ hátt og hent ađ mörgu gaman. Hins vegar lét formađurinn ekki sjá sig, ekkert frekar en venjulega. Ţótt furđulegt megi virđast hefi ég ekki hitt hann einu sinni síđan ég hóf störf međ nefndinni. Ég er af ţessum sökum farinn ađ velta ţví alvarlega fyrir mér hvort ţessi einstaklingur sé í rauninni til. Og ţó, kannske skortir hann ţá samviskusemi sem nauđsynleg er til ađ starfa í eins mikilvćgri nefnd og húsdýranefndin er.