Lesbók15.01.02 — Númi Fannsker

Mikiđ óskaplega leiđist mér fólk. Ég fór í verslun í dag og hugđist kaupa mér sođiđ slátur og skyr, eins og ég geri ávallt á ţriđjudögum. Varđ ţá á vegi mínum í stórverslun einni gamall kunningi minn og skólafélagi Hermann Gunnarsson, skemmtari. Ég rabbađi viđ Hermann og rifjađist viđ ţađ upp hversu afskaplega leiđinlegur hann er og fráhrindandi í öllu fasi sínu og framkomu, er skemmst frá ţví ađ segja ađ ég ţóttist ţurfa á áríđandi fund. Ég er ekki fyrr gengin út úr búđinni en ég rekst á kunningja minn úr skátahreyfingunni, Ţórhall Sigurđsson, fífl og trúđ. Mikiđ skelfilega er hann leiđinlegur mađur, ég ákvađ ađ vera hreinskilinn og sagđi honum ađ hann vćri einhver leiđinlegasti mađur sem ég hefđi kynnst og gott ef ekki enn leiđinlegri en Hermann Gunnarsson, en ţeir hafa löngum eldađ saman grátt silfur. Skiptir ţá engum togum ađ hann fer ađ skćla ţarna á bílaplaninu og ţurfti ég ađ beita öllum mínum sannfćringarkrafti til ađ hugga manninn og fullvissa um ađ ég meinti ekki stakt orđ af ţví sem ég hefđi sagt. Ţađ er vitaskuld lygi, enda mađurinn óbćrilega leiđinlegur.

 
Enter — Forystugrein
 
Enter — Forystugrein
 
Númi Fannsker — Dagbók
 
Enter — Forystugrein
 
Enter — Forystugrein
 
Enter — Forystugrein
 
Enter — Forystugrein
 
Enter — Forystugrein
 
Enter — Sálmur
 
Enter — Forystugrein
 
        1, 2, 3, 4 ... 180, 181, 182