Lesbók15.01.02 — Númi Fannsker

Mikið óskaplega leiðist mér fólk. Ég fór í verslun í dag og hugðist kaupa mér soðið slátur og skyr, eins og ég geri ávallt á þriðjudögum. Varð þá á vegi mínum í stórverslun einni gamall kunningi minn og skólafélagi Hermann Gunnarsson, skemmtari. Ég rabbaði við Hermann og rifjaðist við það upp hversu afskaplega leiðinlegur hann er og fráhrindandi í öllu fasi sínu og framkomu, er skemmst frá því að segja að ég þóttist þurfa á áríðandi fund. Ég er ekki fyrr gengin út úr búðinni en ég rekst á kunningja minn úr skátahreyfingunni, Þórhall Sigurðsson, fífl og trúð. Mikið skelfilega er hann leiðinlegur maður, ég ákvað að vera hreinskilinn og sagði honum að hann væri einhver leiðinlegasti maður sem ég hefði kynnst og gott ef ekki enn leiðinlegri en Hermann Gunnarsson, en þeir hafa löngum eldað saman grátt silfur. Skiptir þá engum togum að hann fer að skæla þarna á bílaplaninu og þurfti ég að beita öllum mínum sannfæringarkrafti til að hugga manninn og fullvissa um að ég meinti ekki stakt orð af því sem ég hefði sagt. Það er vitaskuld lygi, enda maðurinn óbærilega leiðinlegur.

 
Enter — Sálmur
 
Númi Fannsker — Forystugrein
 
Enter — Forystugrein
 
Enter — Forystugrein
 
Enter — Forystugrein
 
Númi Fannsker — Forystugrein
 
Enter — Sálmur
 
Enter — Forystugrein
 
        1, 2, 3, ... 180, 181, 182