Í annað sinn gafst mér færi á að sjá verk eftir gyðingadrenginn snjalla, Steven Spielberg, en mér áskotnaðist fyrir mörgum árum myndbandsspóla með mynd hans Ávallt, sem var yndisleg. Nú lá leiðin aftur á móti á aðra og öllu svaðalegri mynd, 'Tittlingaskít í skjalasafninu', sem er upphaflegt hugfóstur vitleysingsins P. Dicks, sem m.a. hefur á samviskunni erkibullið 'Hverfast draumfarir þjarka um rafrænt sauðfé?', sem einhver á víst að hafa kvikmyndað, en ég hef litla trú á að sé merkilegt verk.

Nú jæja - hér hefur ágætur maður rótað til í verkinu og soðið upp úr því bærilega leikgerð. Það er enginn annar en öðlingurinn Scott Frank, sem m.a. skrifaði revíuna 'Hva, aftur dauður?' sem skartaði megalómaníska undirmálsparinu Kenneth og Emmu Thompson.

Sagan er eitthvað á þá leið að löggæslumaðurinn John Anderton, sem hinn viðkunnalegi Thomas C. Mapother túlkar furðu eðlilega, fremur morð. Það væri ekki í frásögur færandi nema hvað hann John okkar hefur ekki framið morð. Úr þessari einfeldningslegu fléttu tekst Spielberg að toga fram rúma tvo tíma af galsagangi og grenji.

Ég hélt alltaf að Thomas C. væri þroskaheftur. Mig fór að gruna þetta eftir 'Úrhelliskallinn' þar sem hann lék andlega vanheilan bróður Dustins Hoffman; það var eitthvað við munnsvipinn. Hefur sá grunur minn styrkst gegnum tíðina og endanlega var ég viss um að hann væri vangefinn þegar hann skildi að skiptum við ástralska engilinn Nicole Kidman, sem hafði þá af hjartagæsku sinni skeint þessum ofdekraða bjálfa og þurrkað slefið af glottandi smetti hans allt frá því hann forfærði hana í aftursæti eins aðalleikaranna í 'Þrumudögum'.

Nú er það til siðs að hrósa fólki sem er ... tjahh, eftirá í þroska, þegar vel er gert. Ég vil þó síður hrósa Thomasi fyrir frammistöðuna, sem er hreint ekki slæm, heldur mun fremur meistara Spielberg og sýnir hann hér að hann hefur ekki bara góð tök á að vinna með og ná fram því besta í risaeðlum, geimverum og nasistum - heldur vinnur hann hér stórvirki í félagslegri umönnun. Ætti þessi reynsla efalítið að nýtast honum næst þegar hann hyggst vinna með börnum, en það ku vera það eina sem hann sökkar algerlega í.

Hvað um það. Hér er hvarvetna vandað til verka. Leikmynd og öll umgjörð er einföld og ódýr, enda skipta í þessu verki samræður og innri barátta persóna öllu. Maður hefði þó mátt ætla að virtur leikstjóri sem Spielberg hefði haft ráð á að kaupa almennilega filmu, en ekki þurft að notast við einhverja gamla, kornótta filmudruslu - En svona er þetta víst, þeir hata Gyðingana víðar en í Vesturbænum.

Í samantekt er þetta prýðisskemmtun, hefði máske mátt vera rúmum tveimur tímum styttri og með færri Svíum.

Góðar stundir.