Hvaða ófyrirleitni fasisti sér um að skipuleggja nýlenduvöruverslanir íslenskar?

Í hvert einasta skipti sem maður stígur fæti inn í nýja verslun þarf maður að eyða dágóðri stund í að átta sig á skipulagi og uppröðun matvæla. Þarna ráfar fólk um stefnulaust - í örvæntingarfullri leit að púðursykri og rjóma, með heppnina eina að vopni.

Er til of mikils mælst að vörum sé raðað eftir einhverju ákveðnu kerfi, rétt eins og bókum eða hljómdiskum? Hvað mælir gegn því að vörum sé t.a.m. raðað í stafrófsröð?

Jú, það mætti vissulega skilja kælivörur frá hitaþolnara góssi - en ég sé ekkert því til fyrirstöðu að kartöflur, kex og kókosmjöl hvíli saman í hillu. Né heldur rúsínur, rauðlaukur og rakvélablöð.

Hættum þessu rugli. Bókasafnsfræðing í hverja verslun.