Dálítil umræða hefur verið undanfarið um spillingu. Hafa margir blásið sig út og sprænt heilagri reiði yfir sviðið. Gott? Þarft? Ég skal ekki segja. Þó vil ég árétta umræðuna og míga í kross.

Spilling er holl. Þessi meðfæddi eiginleiki mannsins, sem hlúð er að af ömmum heimsins, er auðgandi fyrir sálartetrið. Styrkir útsjónarsemi, þroskar athyglisgáfu og stælir sjálfsbjargarhvöt. Vel heppnuð spilling færir okkur glæsileg mannvirki, tækniframfarir, fögur listaverk. Hressilega rotið stjórnmálalíf skapar stöðugleika og úthugsaða stjórnsýslu. Dekur við rískisskipuð séní og bitlingar til útvalinna vísindamanna geta af sér afrek - stórvirki.

Það geta ekki allir verið jafnir. Á öllum tímum hefur þurft að ganga á flórugan fjöldann og sigta út - plokka úr mykjuhaugum mannlífsins vænlega maðka, fóðra þá og ala. Siða og snupra. Mennta þá og tukta til svo þeir megi að lokum springa út. Skara fram.
Til að þetta megi heppnast sem best þarf ranglæti. Spillingu. Stundum þarf að hampa þeim fríða á kostnað hins gáfaða. Þess hlýðna á kostnað hins menntaða. Þess grimma á kostnað hins reynda. Þetta hefur gefist vel á okkar litla landi - við eigum kraft- og dugmikla menn á þessu sviði, höfum alltaf átt - og er það vel.

En þá. Meðan greindir, góðir menn bisa við að stýra heilli þjóð og spilla henni hæfilega.Birtast þá ekki upptendraðir eirðarlausir lensuriddarar vopnaðir upphrópunarmerkjum og stríðsfyrirsagnatússum. Læðast aftan að hásætum þjóðarinnar og krota á þau vígorð. Já, ég er að tala um bévítans merðina og ærumorðingjana sem voga sér að kalla sig fréttamenn. Bera heim maðkað ruslið úr sorptunnum sér æðri manna, snudda í því og púsla saman myglugrænum fyrirsögnum sem þeir slengja á forsíður sinna úldnu blaðsnepla eða hvæsa framan í heiðvirt fólk í lágkúrulegum fréttatímum - og það á matmálstíma.

Ég skora á stjórnvöld að svipta duglaust fjölmiðlafólk þessa lands prent- og málfrelsi án tafar. Sjálfur skal ég glaður halda kjafti. Auk þess mælist ég til að rit- og fréttastjórar helstu og jafnframt auvirðilegustu skranmiðlanna verði teknir og hýddir opinberlega í marsgaddinum á Arnarhóli. Eins að kjaftaskúmar, uppljóstrarar og aðrir vélráðasmælingjar verði settir í gapastokk á Austurvelli og látnir rotna þar - öðrum til varúðar.