Oft hafa manni blöskrað aðgerðir og athafnir á vegum íslenska forsetaembættisins. Sjaldan þó jafn mikið og í gær þegar forseti lýðveldisins, Herra Ólafur R. Grímsson, sæmdi erlendan skákmann hinni íslensku fálkaorðu.

Hvað hefur þessi erlendi skákmaður eiginlega afrekað "í þágu íslensku þjóðarinnar ", svo maður vitni nú beint í forsetabréf um hina íslensku fálkaorðu (11. júlí, 1944)?

Og við erum ekki bara að tala um einhvern erlendan skákmann heldur danskan skákmann. Og raunar ekki bara einhvern danskan skákmann, heldur þann danska skákmann sem hefur unnið langflesta íslenska skákmenn af öllum dönskum skákmönnum - og niðurlægt suma of okkar efnilegustu afreksmönnum á þessu sviði.

Hvað gengur hæstvirtum Herra Ólafi, stórmeistara hinnar íslensku fálkaorðu, og orðunefnd hans eiginlega til?

Jafnvel þó svo að í 1. grein áðurnefnds forsetabréfs segi "Orðunni má sæma innlenda menn eða erlenda...", þá er nú varla átt við Dani, enda óvíst hvort þeir geti talist til manna yfirleitt. Er ekki verið að túlka lögin full frjálslega í þessu tilviki?? Maður hefði nú haldið að síðasti Daninn hefði fengið hina íslensku fálkaorðu þegar forseti íslenska lýðveldisins tók við af Danakonungi sem stórmeistari orðunnar.

Herra Ólafur er greinilega ekki á sama máli.