Um leiđ og ég býđ ár kindarinnar velkomiđ vil ég segja nokkur orđ.

Ţađ er ekkert launungarmál ađ ég er lítiđ sem ekkert gefinn fyrir hvers konar tímamót; áramót, afmćli, ártíđir og tímamćlingar almennt. Brúka ekki ţar til gerđ mćlitćki, utan forláta vasaúr sem afi minn fćrđi mér eitt sinn fullur og hefur ţá tvo kosti ađ ţađ fer vel í vasa og virkar ekki. Ég hef í raun hálfgerđa óbeit á tímanum. Ég treysti honum ekki. Hann pukrast fyrir aftan mann og kjamsar í sig hverja minnstu hreyfingu, hugsun, fyrirćtlun, ákvörđun. Allt sogar ţetta gíruga óbermi í sig svo hvorki situr eftir tangur né tetur.

Ţetta er fráleitt í fyrsta sinn sem nýtt ár knýr dyra. Sjálfur hef ég tekiđ á móti ţeim allmörgum - og fyrir minn dag runnu ţau sitt skeiđ svo tugum, ef ekki hundruđum skipti. Svo lítilfjörlegur verđur ţessi tilbúni tímapunktur í kosmísku samhengi ađ viđ hverjum sem eitt stundarbrot staldrar viđ og ígrundar sinn gang ćtti ţegar ađ blasa hve fánýtt og kauđslegt tilefni hann er til hátíđarbrigđa.

Samt skal honum hampađ. Samt skal hver einstaka íslensk sála hlaupa til fangfull af púđurtunnum og demónískum eldfćrum og sprengja fögnuđ sinn međ eldglćringum og dómsdagsbeljandi á friđsćlan nćturhimininn. Samt skal hver fótfćr mađur renna skynfirrtur í satanísk vopnabúr íslenskra samúđarstofnanna og eyđa ţar fúlgum í hvers kyns drápstól og vítisvélar sem síđan eru kynt eldi og send til himins. Á miđnćtti verđur fögnuđurinn svo ofsafenginn og móđursýktur ađ friđelskandi húsmćđur sjást ćđa trylltar um garđa sína sveiflandi kyndlum og otandi daunillum brennisteinsstautum ađ grátandi hvítvođungum. Dragfullir, sjálfskipađir einrćđisherrar tifa yfir eldspýtustokkum og öskra ógurlega ţegar hvćsandi hálfbjánaheldar atómbomburnar ríđa himininn blóđi austurlenskra ungţrćla og ćra allar hreinar sálir okkar dýra lands.

Ţví ég er ekki einn. Í skúffum og lćstum kytum kúra hrelldir sakleysingjar, taugaveikir og felmtri slegnir. Kettir, hundar, hamstrar - kornabörn, blindingjar og hćnsn. Innflytjendur frá stríđshrjáđum löndum grafa sig í jörđ og trúa varla ţeirri firrtu illsku og tillitsleysi sem fram fer án nokkurra skýringa.

Veit ég ađ ég tala fyrir hönd okkar allra, sem unnum friđsćld og mannlegri reisn ţegar ég ćski ţess ađ forsjónin snúi framvegis uppsprengdum tréfleygum nýársnćtur til baka og reki í hjartastađ ţeim tillitslausu árum og andskotum sem á Íslandi blóta áramót.

Lifiđ heil.