liggur í götunni lávarđur heims
alblóđugur, guđ allra gangstétta
og geimdrottinn okkar dýra- og framtíđarlands
honum hlífir enginn verndarkraftur
heimskulegt ađ nennađ snúa aftur
vertu blessuđ, blessi ţig
og Björk og Lindu Pé
heilsar varla drottningin
hún er svört og brún og blá
sumir eiga sorgir
- ţví sumir eiga ţá
komdu sćll, ég óttast eigi
afl ţitt né beltiđ gilt
taktu mig og berđu mig
í kássu - ef ţú vilt
hvar hafa ţessi límlausu veggspjöld lit sínum glatađ?
snert hörpu mína hunangsborna dís
sem á brjóstin boriđ
blessuđ hefur ís
ţađ er kexverksmiđja ađ vestan
sem veit vel ađ ég er til
- og veit, ađ ţađ er kona sem vindur ţvottinn minn
ó hve lengi ég beiđ ţín
lengi, lengi
ţađ voru erfiđir tímar
og vatniđ var alltof djúpt
fađir minn átti sér fegra föđurland síns föđur
og mamma er svo breytt
enda brjáluđ á vatninu og mér til hálfs.
heilsađu engum međan ţú ert ber
saltlaus og ómstríđ kleina
uppvís ađ léttri lund
rennur vandlega smurđ niđur vélinda kálfs
bráđum mun hún gerjast
og á bönunum ferđast
fimmtudagsmorgunstund
ertanna enn, eđa hvađ?